Czwartek – 23.07.15

Dziś cały dzień zwiedzamy kompleks Angkor w Siem Reap:

Droga z naszego hotelu do kompleksu Angkor. Kambodża.

Safari dzień piętnasty – Kambodża dzień piąty – Siem Reap dzień drugi

Zwie­dza­nie roz­po­czy­na­my o ós­mej. Nasz prze­wo­dnik ku­pu­je bi­le­ty, a my po­zu­je­my do zdjęć. Po chwi­li ma­my „we­jściów­ki” z na­szy­mi po­do­biz­na­mi i wjeż­dża­my na te­ren kom­plek­su. Jest ciep­ło, wręcz go­rą­co, tłu­my tu­ry­stów, cie­kaw­sze obiek­ty są ogro­dzo­ne ba­rier­ka­mi. No cóż, spraw­dza się mo­ja de­wi­za, że­by jeź­dzić tam, gdzie nie jeż­dżą wy­ciecz­ki „au­to­ka­ro­we”. Trud­no, coś tam mi­mo wszyst­ko uda­je mi się sfo­to­gra­fo­wać, no i jest sa­tys­fak­cja by­cia w ta­kim miej­scu.

Zwie­dza­nie roz­po­czy­na­my od chy­ba naj­bar­dziej zna­nych ze zdjęć świą­ty­ni kom­plek­su – świą­ty­ni Ta Prohm. Swą fo­to­ge­nicz­ną sła­wę zaw­dzię­cza drze­wom, któ­re przez wie­ki splot­ły się z ka­mie­nia­mi w że­laz­nym (a w za­sa­dzie dre­wnia­nym) uścis­ku:

Ta Prohm w kom­plek­sie An­gkor. Siem Reap. Kam­bo­dża.

W nie­któ­rych miej­scach mam wra­że­nie, że drze­wa kie­ru­jąc się włas­ną in­te­li­gen­cją spi­na­ją roz­pa­da­ją­ce się mu­ry swo­i­mi ko­rze­nia­mi ni­czym me­ta­lo­wy­mi klam­ra­mi. To nie­spo­ty­ka­ny wi­dok:

Ta Prohm w kom­plek­sie An­gkor. Siem Reap. Kam­bo­dża.

I ko­lej­na świą­ty­nia – „kry­szta­ło­wa” (Ta Keo):

Ta Keo w kom­plek­sie An­gkor. Siem Reap. Kam­bo­dża.

Chwi­la od­po­czyn­ku i sa­mo­chód pod­wo­zi nas pod pół­noc­ną bra­mę we­jścio­wą do kom­plek­su An­gkor Thom:

Pół­noc­na bra­ma do kom­plek­su An­gkor Thom. Siem Reap. Kam­bo­dża.

Tu zwie­dza­my ko­lej­ne świą­ty­nie:

Wi­dok ze świą­ty­ni Bap­huon w kom­plek­sie An­gkor Thom. Siem Reap. Kam­bo­dża.

Świą­ty­nia Bayon w kom­plek­sie An­gkor Thom. Siem Reap. Kam­bo­dża.

Bra­mą po­łu­dnio­wą opu­szcza­my An­gkor Thom:

Bra­ma po­łu­dnio­wa An­gkor Thom. Siem Reap. Kam­bo­dża.

i uda­je­my się do ser­ca An­gko­ru – An­gkor Wat:

An­gkor Wat. Siem Reap. Kam­bo­dża.

Za­czy­na się chmu­rzyć, zbli­ża się mon­sum. Ro­bię po­żeg­nal­ną pa­no­ra­mę An­gkor Wat:

i po­wo­li wy­co­fu­je­my się do sa­mo­cho­du.

Do ho­te­lu wra­ca­my po pięt­na­stej i na dzi­siaj to ko­niec mo­jej ak­ty­wno­ści :-).